“Bugünlerde herkes bir yere gitmek istiyor.” diyen şair yanılıyor. Bence bu hep böyleydi zaten.
İnsanı insan yapan bu gitmeler değil mi? Ruhlar aleminden gelmesi, anne karnındaki durumu ve dünyaya merhaba deyişi bu gidişi bitirir gibi değil. İnsan gider durur her an bir şeylerden.
Eşyadır yerinde kalan diyeceğim ama pek doğru olmayacak sanırım. İrade dışı da olsa onun varlığı da bir yolculuktur.
Gitmek bir yerden bir yere harekettir. Gitmek kimi zaman isteyerek büyük umutlarla daha iyiye yöneliş olur, kimi zaman bir kaçıştır ya da bundan kötüsü olamaz düşüncesiyle terk ediştir mevcut olanı.
Gitmek bir şeyleri geride bırakmaktır aslında. Bazen bedeninden önce ruhu gider insanın. Bazense giderken gittiği yerde kalır insan.
İster umuda yolculuk olsun, isterse kaçış, gitmek isteyip de gidememekten çok daha iyidir bu eylem.
Sessizce gidenler de olur, şaşalı gidenler de.
Gurbet, sıla, özlem, dönmek… Hep bir gidişe muhtaçtırlar varlıklarını.
Gece karanlığın içinde kaybolup gidenler, şafakta idam sehpasından kaçar gibi gidenler…
Gitmek cesaret ister. Ayaklarımıza beton dökülmüş gibi hareket edemezken, fişi pirizden çekip gittiğimiz olur.
Gitmek yarım bırakır bazen bir şeyleri, bazen tamamlar. Bazen başlangıçtır, bazense son.
Ha bire gider insanoğlu.
Gidenlerin arkasında bir de kalanlar vardır. Gidenin arkasından su atanlar, gözyaşı dökenler, bayram yapanlar, öksüz kalan eşyalar, kırık dökük anılar…
“Ben her bahar aşık olmam ama/Her bahar gitmek isterim./Gittiğim olmadı hiç./Ama olsun... İstemek de güzel.” (Can YÜCEL)
Gitmek umuttur bazen.
“Eğer hayal edebildiğin bir şeyse, yapabilirsin. Onların peşinden gidecek cesaretin varsa, bütün rüyaların gerçek olabilir.” (Walt Disney)
Gitmek şikayettir bazen.
“Gidiyor musun? Git! Soytarısı terk etti diye, kralın sarayı yıkılmaz.” (Alfred Capus)
Gitmek övgüdür bazen.
“İyi adamlar iyi atlara binip gitmişler.” (NFK)
Gitmek sövgüdür bazen.
“Gemiyi en önce fareler terk eder.” (Atasözü)
Gitmek kararlılıktır bazen..
“İşte gidiyorum çeşmi siyahım/ ayağıma cennet sıralansa da.” (Aşık Mahsuni Şerif)
Kaza kurşununa giden istisnalar da olur, geldiğini bildirmeden giden insan yığınları da.
Anlaşılmadan gidenler, anlaşılıp da gönderilenlerden daha çok bahtsız değildir.
Azıklı gidenler hazırlıklıdır bir yalnızlıktan başka bir yalnızlığa giderken.
Gidenin peşinden sürüklenenler giderken gittiğini yanında götürenler kadar şaşkındır.
Sürgüne gidenler, ölüme gidenler gibi değildir. Dönebilirler.
Terki diyar edip giden, acılar doğurur ya kendine ya gittiğine.
Hicret edenler için gitmek ise kutsal bir yolculuktur.
Gideni tutamaz hiç kimse ve gitmek dönmektir bir yere. Derken sormak lazım “En son nereden gittik, nereye gittik, kime gittik ve kimden gittik.” diye.
