“O’nun hatırı dağlar kadar” başlığıyla kaleme aldığı haber yorumunda Abdulkadir’i anlatanErol Taşkan, haberin sebebini izah ederek başladığı yazısını şöyle devam ettirdi;

“Abdulkadir Keskin, 21 yaşında. Down hastası olarak dünyaya göz açtığı günden beri, Allah'ın yüzüne nakşettiği gülümsemesini sürdürüyor. Bakışına gizlenmiş masumiyetle objektifimize poz veren Abdulkadir'in bizim yanımızda çok yüksek bir hatırı var.

Önce fotoğraf çekinmeyi istedi, ardından da "Gazete yaz" dedi.

Şu hayatta hatır müessesesinin varlığına gönülden inanan birisi olarak, Abdulkadir'in bu isteğini kırmak elbette olmaz deyip, önemli bir vazife yerine getirmek için Abdulkadir'i bir kez daha sayfamıza misafir ettik.

İnşallah bu ev sahipliğimizin bir karşılığı olur da, biz de Abdulkadir'in o tertemiz gönlüne misafir olabilmeyi başarırız.

Gül yüzlü, melek bakışlı Abdulkadir, gönül gözüyle bakabilen herkesin anında farkedebileceği bir delikanlı.

Haline şükrün en açık örneği olarak geziyor aramızda. Omzuna yüklenmiş ağır yüke rağmen, Allah gönlünü deniz deryalar kadar geniş, engin dağlar kadar yüce kılmış.

Kesik cümleleri kısa olsa da, ok gibi işliyor insanın yüreğine.

Allah için sevdiğimiz bu delikanlıyı ve onu bir an olsun yalnız bırakmayıp bağrına basan babayı, şükrün abidesi gibi görüyoruz her daim.

Varlık yokluk onlar için anlamsız kalmış hayatta. Bir an olsun yıkılmayan kaşları, asılmayan suratları, bizlere hamd etmeyi hatırlatıyor çok şükür.

Onların bu masum hayatını kendimize malzeme yapmaktan öte, anlayıp algılamayı, onların gözünden kendimize bakıp, halimizi hesaba çekmeyi diliyoruz Rabbim'den.

İbret gözüyle bakıldığında, bir babanın evladına duyduğu sevginin sınırsızlığını, haline şükrün derinliğini, samimiyetin gökteki yıldızlar gibi parlayışını görmek mümkün.

Baba Mustafa Keskin, hayatın kendisine öğrettiği kadar çocuğu ile ilgilenmeye çalıştığını söylese de, bana göre en büyük üniversitelerde bu işin tahsilini almış kadar başarılı.

Eğitimi olmasa da, Allah'ın onun gönlüne yerleştirdiği evlat sevgisi, Mustafa amcayı bu işin pir-i pervar-ı yapmaya yetmiş de artmış bile.

Abdulkadir için kaleme aldığımız bu sözler, Abdulkadir'in kendisi tarafından ne yazık ki okunamayacak.

Varsın o okuyamasın bizim yüreğimizden onun için dökülenleri.

Kalpten kalbe çizilen yoldan, duygularımızın ve ona olan sevgimizin Abdulkadir tarafından algılanacağına şüphemiz yok.

Abdulkadir'in kendi fotoğrafını gazetemizde görmesi bizim için kâfîdir.

Gözlerini kısarak gülümsemesi ömre bedel olan Abdulkadir, içimizdeki tüm down sendromlu insanları temsil ediyor aslında.

Onların her birisi en az Abdulkadir kadar melek, Abdulkadir kadar saf ve temiz.

Abdulkadir'in hatırı için kaleme aldığımız bu yazı vesilesiyle, bir kez daha down sendromlu gençlerimizi ve çocuklarımızı anmış oluyoruz.

Umuyoruz ki, onların durumu ve ailelerinin içinde bulunduğu hal, gündemimize bir kez daha gelmiş olsun.

Seni seviyoruz Abdulkadir.

Allah için seviyoruz. Senin yüreğinde bize de bir yer vermesi için Allah'a niyaz ettiğimiz bu yazı, inşallah sana verdiğimiz değerin küçük bir yansıması olarak gönüllerde yer tutar.”