Yani ötekileştirilen unsurlar, bu ülke için geçmişte de bedel ödemiş ve şimdilerde de ödemeye devam eden bir potansiyeli temsil edenlerdir. Ötekileştirme( yani sen benden değilsin) anlayışı; ayrıştırma, farklılıkları kabul etmeme, çatışmanın tohumlarını ekme, reddetme, tanımama  ve bizden değilsen bir hiçsin eylem ve argümanlarını  toplumsallaştırmadan  başka bir anlam ifade etmemektedir.

Eğer ötekileştirme duygusu bir alışkanlık haline gelirse; duygusallığın, ideoloji ya da siyasetin egemen olduğu, mağduriyetlerin, yargısız infazların yaşandığı ve insan onurunun zedelendiği bir hayatı kendi elimizle inşa etmiş oluruz. Anlatmaya çalıştığım bu durumlar pek çok sektörde fiilen yaşanmaktadır. Bu sektörlerde; ötekileştirme, dışlama, yok sayma, gücün etkinliğini devreye sokarak insanların tercihini zorlama, atamalarda ehliyet ve liyakatin yerine siyaseti ikame etme gibi uygulamalara şahit olunmaktadır. Bu bağlamda,  ötekileştirme eyleminin bir başka boyutu da mahkeme karalarının uygulanmak istenmemesidir. Böyle bir uygulama şayet yaygınlaştırılırsa, insanların mağduriyetlerinin artacağı da söylenebilir.

Toplumsal ilişkilerde ötekileştirmenin varacağı ya da vardığı en son nokta linç duygusudur. Bu duyguya kişi tek başına ve kendi kendine ulaşamaz. Bu duygunun baskın bir konuma gelmesinin sebepleri; yöneten erkin bazı şeyleri görmezlikten gelmesi,  el altında teşvik etmesi, toplumda bu duygunun destek bulması, mobbing’e yatkın insanların varlığı gibi hususlar şeklinde sıralanabilir. Linç duygusunun artışının bir sonucu olarak, günümüzde hak ihlalleri sıkça yaşanmaktadır. Bunların arkasında da yandaşlık duygusunun pik yapması yer almaktadır. Kadim dönemlerde İtalya’da Gladyatörlere uygulanan muamelenin bir başka( kibar ve masum) boyutu; günümüzde, geleceğe yönelik tehdit unsuru olarak görülen insanlara uygulanmaktadır.

Son derece kritik bir konjonktürü  yaşadığımız  bu dönemde güçlü olmak, toplumsal mutabakat ve güven duygusunun inşası ile mümkündür. Bu da; insanı sevmek, onu öncelemek, adalet ve eşitlik algısını oluşturmak  ve onu mağdur etmemekle ilgili bir durumu ifade eder. Öyleyse gelin canlar bir olalım, diri olalım, iri olalım. Ötekileştirmeden vaz geçelim, linç duygusunun karşısında olalım, farklılıkları içselleştirelim ve empati yapalım ki, yaşadığımız hayat anlamını bulsun. Fani dünya gündelik hırslarla kirlenmesin.  Bu ülkede var olma ve yaşama hakkına sahip olan herkesin yeteneğinden yararlanılmasını doğru ve uygun buluyorum. Büyük ülke olmanın yolu profesyonel olmaktan çok, samimiyetten geçer. Hiç kimse tek başına akıllı değildir. Kişisel aklın yerine ortak aklı ikame etmek bu ülkeye yapılabilecek en büyük iyilik olacaktır. Saygılarımla.”