Hiç yaprak açmadan meyve veren bir ağaç bulmalısın. O ağacın köklerini izlemeli. Köklerini. Kökler seni gecenin haritasına götürecek. Harita, gözyaşı kurusundan yapılmış bir kağıda çizili. Şehirler, kasabalar ve köyler yok o haritada. Sadece özlediğinin ayak izleri var. Gözlerini köreltip görebileceğin. Gözlerini körelt ve gör (ebil).
Melek girmez sokağında aç susuz, üç gün geçirmelisin. Omzunun sağında ve solunda duran kirameni ve kâtibini ikna edip üç gün seni yalnız bırakmalarını sağlamalısın. O sokakta özlediğinin adını akıtan bir çeşme var. Harfleri zehir. Son gün son öğünde o çeşmeden içmelisin. Ve zehirlenmemelisin.
Hiç çocuk doğurmamış bir anne aramaya gitmelisin. hiç kimsenin arka bahçesinden gül koparmamış bir evlatla birlikte. Cevabı olmayan tam on bir soru bulmalısın o anneye sorabileceğin. On bir soru. Unutma! Cevabı olmayan on bir soru. Ve hepsini o gül koparmamış evladın diliyle sormalısın.
Elinde sadece mim harfini yazmaya yetecek kadar bir kalem olmalı. Mim duraktır çünkü. Yere bakma durağıdır mim. Harfi yaz. Harfe bak. Bak. Bak. İlk aklına geleni bağır. Bağırdığını sakın başkası duymasın. Yazdığın mim’i üç kez yüzüne sürdüğün zaman kalbin durmalı ama ölmemelisin.
Mezarlıktan bir iğde dalı koparmalısın. Kışın en ayazında. Çiçekleri olmalı ama. Sonra iğdeleri. Uçuklayan dudaklarını o iğde dalının dikenleriyle deşmelisin. Duasız yapmalısın bunu. Duasız. Ama Allah şah damarında unutma.
Damarında ki şaha böyle ulaşırsın. Özlediğin sevdiğine sevdiğin özlediğine...
