“az’ım ben. dilim buna yetti.”
zelzele oldu. şehirlerimiz yıkıldı. insanımız yıkıldı. umut kelimesi harfleriyle birlikte gadre uğradı. sevinçler başka başka… milletlerin, toplumların, insanların sevinci farklı. ama acının dili yerin üstünde de altında da, kuzeyinde de güneyinde de, doğusunda da batısında da aynıymış meğer. öğrendik ki insanın tahammülfersa acıları dile geldi; insaniyet oldu, insanlık oldu. bir yandan da varlığımızı ortaya koyduğumuz konuların incir çekirdeğini doldurmayacak meseleler olduğuna şahit olduk. insan ve insanlık kapanması zor bir yara aldı. buna mukabil geride kalanlar, olan biten – olmayan bitmeyen kocaman bir felaketin izlerini elleri, dilleri, akılları, fikirleri, vicdanları yettiğince kaldırmaya çalışıyor.
varlık sahasında bulunan her şeyin üzerine karabulut gibi çöken “harekette” harekete geçenler bir varlığın edebileceği en yüksek teşekkürü hak ediyor.
abd, almanya, arjantin, arnavutluk, avustralya, avusturya, azerbaycan, bae, bangladeş, belarus, birleşik krallık, bosna hersek, brezilya, bulgaristan, cezayir, çekya, çin, el salvador, ermenistan, estonya, filistin, finlandiya, fransa, güney amerika, güney kore, gürcistan, hırvatistan, hindistan, hollanda, hong kong, ırak, iran, ispanya, israil, isveç, isviçre, italya, japonya, karadağ, katar, kazakistan, kırgızistan, kktc, kosova, kuveyt, libya, litvanya, lübnan, macaristan, malezya, malta, meksika, moğolistan, moldova, özbekistan, pakistan, polonya, portekiz, romanya, rusya, sırbistan, slovakya, suudi arabistan, tacikistan, tayvan, tunus, türkmenistan, ukrayna, ürdün, venezuela ve yunanistan’a ve bu ülkelerin insanlarına, ülkenin bir ferdi olarak teşekkür ediyorum. gelmek isteyip de gelemeyen, gönlündeki kudreti gelenlere ileten ülkelere de teşekkür ediyorum.
alevi bektaşi federasyonu, avrupa alevi birlikleri konfederasyonu, alevi dernekler federasyonu, hacı bektaş veli anadolu kültür vakfı ve pir sultan abdal kültür derneği, ihh, türkiye gençlik vakfı, türgev, ensar vakfı, beşir derneği, anadolu federasyonu, önder, kadem, aziz mahmut hüdayi vakfı, akut, cansuyu, agd, insan vakfı, ilim yayma cemiyeti, deniz feneri, ismailağa derneği, sadakataşı, hayratyardım, türkiye diyanet vakfı, birlik vakfı, tkp, yeryüzü doktorları, ülkü ocakları, umut kervanı’na teşekkür ediyorum. adını unuttuğum ya da bilemediğim; felakete maruz kalanlar için seferber olan vakıf, dernek, stk’lara etimle kemiğimle teşekkür ediyorum.
devlet erkânına, illerimizin valiliklerine, ilçelerimizin kaymakamlıklarına, belediyelerine, diğer kurumlarına, afat ekibine, ahbap ekibine teşekkür ediyorum. gazetecilere, madencilere, şoförlere, inşaatçılara; meslek erbaplarının her birine teşekkür ediyorum. üniversitelerimize, liselerimize, ortaokullarımıza; buralarda görev yapan her bir insana öğrencilere, ailelerine teşekkür ediyorum.
dünyanın dört bir yanında, türkiye’nin diğer illerinde başımıza gelen felaketi, kendi başına gelmiş sayıp yardım etmeye çalışan, yardım edemediği veya elinden bir şey gelmediği için başını ellerinin arasına alan yaşlı-genç-çocuk; herkese teşekkür ediyorum.
sabah kalkıp deprem haberini aldığında dükkanına kilit vurup hareketin olduğu bölgeye varıyla-yoğuyla gidenlere, gidemeyip varını-yoğunu oraya akıtanlara teşekkür ediyorum.
hülasa önceden taş üstüne taş koyana teşekkür gerekirdi. şimdi ise taş üstünden taş alanlara gerek. zelzelede hasar alan her eve, her eşiğe, her köşeye; her kalbe, her ele dokunan – dokunmak isteyen herkese teşekkür ediyorum.
böyle zamanlarda “unutmak” kelimesi devre dışı kalır. akla gelmez, çünkü akıl dağınıktır. herkes gibi benim de öyle. aklıma gelmeyen ne ve kim varsa özür diliyor, onlara da soyut teşekkürün en ihtişamlısını iletiyorum.
meksika ekibiyle gelip can kurtarmaya çalışırken enkaz altında kalan arama kurtarma köpeği kıtmir proteo’ya, karın kapattığı yolda deprem bölgesine yardım ulaştırmaya çalışanlara yol gösteren bir başka kıtmir’e, diğer ekiplerin yanında can havliyle çalışan kıtmirlere, bir insan teki olarak teşekkür ediyorum.
iş makinelerinin, her birinin eğilip tekerini öpüyorum.
şair hasan hüseyin korkmazgil’den mülhem;
ekmeği bol eylemek, acıyı bal eylemek gibi kutlu bir derdi sırtına alıp sırat sırat dolaşıp, kader dağlarından geçip herhangi bir canlının önüne getiren – getirme hayreti ve gayreti taşıyan herkese, her şeye teşekkür ediyorum.
bir insan teki olarak…
Gardaşım, biz de okuyucular olarak insanın tekine teşekkür ediyoruz, rabbim dayanma gücü vere