GÜLESİN AĞBAL DEMİRER

Yüzyılın afeti ile birlikte buhranlı, acılı, yaralı günlerden geçiyoruz. On binlerce insanımızı kaybettiğimiz, 11 şehrimizin harabe haline geldiği deprem sonrasında acı ve üzüntü her yanımızı kapladı. Ancak hayat devam ediyor ve düştüğümüz yerden hep birlikte yaralarımızı sararak, birbirimize dayanarak, omuz ve sırt vererek kalkmaktan başka da çaremiz yok.

Her gecenin bir sabahı var elbet. Bakın tabiata… Karların arasından baş kaldırmış çiğdemler, ne diyor bize… Bakın gecenin ardından sökün eden sabaha. Seyredin kuşları, çocukları… Ağaçta tomurcuğa durmuş dalları. Kayıplarımızı unutmadan, acılarımızın kabuk bağlamasını bekleyeceğiz sabırla. Yaralarımızı, yüzümüzde buruk bir gülümseme ama ille de merhamet ve şefkatle saracağız. Az veya çok demeden olan olmayana verecek. Allah ne verdiyse elindekini ve evindekini paylaşacak. Hayatları bir anda kararan insanlarımızı, ışıkları sönen şehirlerimizi tekrar ayağa kaldıracağız. Hep birlikte ama, hep birlikte.