Çorum Erol Olçok Eğitim ve Araştırma Hastanesi eski Başhekimi, Hitit Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Mesut Sezikli kısa süre önce emekliye ayrıldı. Edindiğimiz bilgiye göre, Prof. Sezikli, emekliye ayrıldıktan sonra Çorum’dan da gitti.

Görev yaptığı süre içinde hemşehrilerine en iyi hizmeti verebilmek için gayret gösteren, gecesini gündüzüne katan Sezikli Hoca’nın ardından duygu ve düşüncelerini kaleme alan bir hastane çalışanının yazdıkları, Mesut Hoca’nın Çorum için yaptığı fedakarlıkları bilenlere tercüman oldu. İşte o yazı:

"Sessizce gidiyor, belki de gitmiştir. Farkettiniz mi? Hiç kimseye söylemeden, kimsenin dur demesine aldırmadan, sevdiklerine gönlüm sizlerle dercesine kimsenin haberi olmadan gitti.

Bir değerdi Çorum’a, katma değer, kıymet katan değer, iyilik değeri, fayda değeri….
Sadece Çorum’un akademik çevresine, ya da yaptığı işten dolayı Çorum ve tüm çevre illere değil görebilenler için ülkemize, dünyaya ait bir kıymetti, değerdi, fakat Çorum’daydı.

Ama sessizce gitti….

BİZ İNCİK BONCUK ADAMIYIZ! NE ANLARIZ ALTINDAN...

Altının kıymetini sarraf bilir, biz bilemedik. Biz inci boncuk adamlarıyız, sarraf olmamız için çoook çamur çiğnememiz, çoook ekmek yememiz lazım. Değerden, kıymetten anlamak için değer bilmek, kadirşinast olmak gerekir. Değerli olana kıymet vermek ancak olgun insanın hali. Biz hamız, değerini bilemedik, Biz bilemedik.

DİZİMİZE ÇOK VURURUZ

Çoook çile çekeriz biz daha;

Kıymetli değerlerimizi sağa sola göndererek, kıymet bilen ellerde, uzaktan izleyerek, keşke bizde olsaydı diyerek, çok iç çekeriz, çok dizimize vururuz biz.

Bana bu olay Hz. Ali Efendimizi Kufe’ye çağıran, sürekli mektuplarla davet eden Kufeli Müslümanları hatırlattı; hem çağırdılar, hem de sahip çıkmadılar Hazreti peygamberin ehlibeytine, ilim şehri kapısına, Hazreti Ali Efendimize sahip çıkmadılar, yalnız bıraktılar.

Tamda bu örnekteki gibi, çağırdık, davet ettik; ‘biz beceremedik, elimize yüzümüze  bulaştırdık, gel bizi düzelt’ dedik.

Kırmadı, geldi. Gelince de sahip çıkmadık, çektiği zulümlere sessiz kaldık, kırdık onu, üzdük, çile çektirdik, Çilesinin dolduğu gün, 4 yıl 3 ay sonra da sessizce terk edip gitti bizi.

‘Alın sizin olsun çok istediğiniz makamlar, mevkiiler’ demeden, yüzümüze vurmadan, fakat halinin gönlüme sirayeti ile sessizce haykırarak gitti.

Sizden olan, Çorumlu olan, fakat Çorumlular’ın kıymet vermediği, herkesin hayatına iyilikle, sağlıkla, merhametle, maddi ve manevi dokunan, emeği geçen Mesut hoca gitti.

Farkettiniz mi? Gitti.

Hiçbirinizin teşekkür etmesini beklemeden gitti.

Hiçbirinize sitem etmeden gitti.

Bir iyilik meleği gibi çektiği bütün çile ve sıkıntılara aldırış etmeden gitti.

‘Burası benim memleketim tabii ki yine gelirim’ diyerek gitti.

Gönüller bir diyerek gitti.

Ama Çorum  farketmedi!"