ELVAN YILMAZ

elvanyilmaz_19@hotmail.com

Sezonun ikinci yarı başlangıcında zirvede böyle bir puan durumu olacağı, Belediyespor’un bu hale geleceği, çoğu kişinin aklına gelmezdi. Takımlarının şampiyonluk iddiasını sürdüreceği bir o kadar da zevkli maçlar seyredeceği lig bekliyordu taraftar.

Kaotik bir durum beklemiyordu.

Ne olduysa ikinci yarı oldu. Veremli şarkılar, ağlatan plaklar vizyona girdi.

Tarih var oldukça anlamlı kalacak, “Bütün yollar Roma’ya çıkar” sözüne hayli yıllar evvel Arthur Koestler’in “Spartaküs” romanında rastlamıştım.  Belediyespor’a çok uyumlu bir söz. Her yol Roma’ya değil her yol, her yıl başarısızlığa çıkıyor.

Hesabı sorulmayan suçlar kendini tekrarlıyor.

Teknik Direktör Yusuf Tokuş’u tart ettiklerinde, basın camiasından bir arkadaş, Tokuş’un gönderilmesinin takıma olumlu katkısının olacağını söylerken, bana fikrimi sormuş, cevaben kendisine ‘Yusuf Tokuş’u gönderenler kendilerini bu takımdan göndermeliydiler, ancak o zaman Belediyespor’a katkı yaparlar’ demiştim.

Bu arkadaşımız görünen köyü bulmuştu. Ama bilmediği bir şey vardı; görülen köyü herkes bulur.

Meksikalıların, mealen şöyle bir sözleri vardır:

“Biri size parmağıyla güneşi gösteriyorsa bakmanız gereken yer, ne parmaktır ne de güneş; çünkü gerçek, parmakla güneş arasında uçan kuştur.”

Parmak teknik direktörse güneş de futbolculardır; ikisine odaklanan da yanılır. Çünkü gerçek, takımı doğrularda buluşturan, parmakla güneşin arasındaki yöneticilerdir.

İkinci yarıda, ahbap-çavuş ilişkisi içerisinde, o soğuk metal suratlı adamların yaptığı transferlerle takım futbolcu darülacezesi haline getirilmiştir. Uçar kaçar denilerek transfer edilen futbolcular, uçamamış, kendileri uçamadığı gibi, takımın da kanadını kırmıştır.

Savaştan yenik, kırık, dökük dönen gemilerin hüznü var takımın üzerinde.

Şöyle bir  hikâye var…

Sultan Mahmud'a; “Efendimiz, adamın biri peygamberliğini ilan etti” derler.
Padişah, “Getirin bana!” der.
Sahte peygamberi getirirler; yalınayak başıkabak, açlıktan avurdu çökmüş, üstü başı dökülen biri.
“Götürün bunu, kırk gün yağ balla, fındık üzümle, baklava börekle besleyin!” der.
Kırk gün sonra adamı huzuruna çağırtır, sorar:
“Nasıl yine peygamber misin?”
“Evet…”
“Peki, peygamberlere vahiy gelir, sana da vahiy geliyor mu?”
“Evet, geliyor, Cebrail vasıtasıyla geliyor.”
“Ne deniyor vahiyde?”
“Cebrail vasıtasıyla Allah bana! “Sen yerini buldun, sakın oradan bir yere kımıldama!” diyor.”

Basında ve maçlarda boylarından başka bir güzelliğini göremediğimiz, icraatı sıfır bazı yöneticilere herhalde kendini peygamber ilan eden hikâyedeki adam gibi, “siz yerinizi buldunuz, sakın oradan kımıldamayın” dediler ki, bu kadar beceriksizliğe, yanlışa rağmen oralı bile olmadılar /olmuyorlar.  

Sanki, lüks otellerin oda kapılarının dışında bulunan, ‘do not disturb’ (rahatsız etme) ışığına benzer ışık yakmışlar, kimseler de rahatsız etmiyor.

Sözüm artık Belediyespor yönetimine değildir. Direk belediye Başkanı Sayın Zeki Gül’edir.

Yıllardır aynı hatalar yapılagelmektedir. Değişen hiçbir şey yok. Olup bitenlerden de hiç ders çıkardığınız yok.

İşiniz, Belediyespor’u çürütmüş ve çürüten bu sefil düzeni radikal olarak değiştirmek olmalıydı, yapmadınız. Boşuna, ‘ehveni şer, şerlerin en kötüsüdür’ denmemiştir. Kötüyle az kötü arasında seçim yapmanın ne âlemi var?

Hiçbir kimseyi şikâyet hakkınız yok. Ateşe sevdalanan yanmaktan şikâyet eder mi?

Taraftar gülmez ise, siz asla gülemezsiniz.

Sayenizde, Çorumlu futbolseverler, hayal kırıklığı heybesini çoktan doldurdu… Öğrenilmiş / öğretilmiş çaresizlik içerisindeler.

Tebrik ediyorum sizi.