İl Genel Meclisi'nde yaşanan diyalogları analiz ederek duygularını yazıya döken Erol Taşkan, aslında Çorum’un önemli sorunları arasında yer alan konferans ve toplantı salonu sorununu da gündeme getirmiş oldu.

Erol Taşkan’ın Hakimiyet Gazetesi’nde yer alan Haber-Yorum’unun tamamını siz habercim19.com okuyucuları için yayınlıyoruz.

“İl Genel Meclisi’nin dünkü oturumunda, Sungurlu'da bulunan Özel İdare'ye ait toplantı salonunun okullara, sivil toplum kuruluşlarına açılması ile ilgili tavrını da kararını da hiç yakıştıramadım. Zira o salonda düzenlenecek her türlü etkinlik, ilçenin kültürel yapısına katkı sağladığı gibi, özellikle okul öğrencilerinin hizmetine sunulması durumunda, kendini toplum önünde daha iyi ifade edebilen, sosyal aktivitelere katılabilme özgüvenini kazanmış gençlik demektir.

Çorum'da küçük de olsa Turgut Özal İş Merkezi Salonu'nun varlığı, tarif edilemez bir etkinlik patlamasına ve kültür etkileşimine vesile olmuştur.

Vatandaşın temsilcileri olarak seçilip, yönetime vatandaş adına katılan meclis üyeleri, bana göre özel idarenin kârını gözetme gayretinden çok, vatandaş faydasını daha çok önemsemeliydi.

Vatandaş devletin hizmetinde değil, devlet vatandaşın hizmetinde olmalı anlayışı gözden kaçırıldı. Tabi ki Özel İdare'nin kârını düşünüp, kamu korunmalı, zarara uğratılmamalı. Burada zarar çizgisi neresi, vatandaşın hakkı neresi iyi hesap Tulipbet edilmeli.

Eminim bu eleştiriye verilecek cevap, şüphesiz maliyet ve devletin parasında tüyü bitmedik yetimin hakkı olduğudur ve bizatihi doğrudur.

Ancak, burada saatlik kira için 75 TL'yi vatandaşa dayatanlar, bazı zamanlarda anlamsız ve ilgisiz konular hakkında verdikleri komisyon raporlarında, devlet-millet hakkını hesap etmiyor. Kimse kurusa bakmasın ama artık bu işin çivisi çıktı orta yerde gezinip duruyor. Bitkisel ürün kullanımı ne kadarmış? Kime ne, ne kadar olduğu. 5 kişiden oluşan bir komisyonun en basit bir rapor için yaptığı çalışmaya, yine bu milletin cebinden en asgari 600 TL çıkıyor. Bu rakam da rapor bir günlük toplantıyla sonuçlandırılırsa. Kimi raporlar bir kaç günlük (!) toplantılar sonucu da ortaya çıkabiliyor ki bu da 1200 ve 1800 TL rakamlarına sıçrayıveriyor.

Meclis üyelerinin özlük haklarının kısıtlı olduğuna, ilçeden gelip gitmeye, konaklamaya ve yemek parasına bile yetmeyeceğini ben de biliyorum. Ancak bunu teminin yolu, alenen dönem dönem toplumun büyük çoğunluğunu ilgilendirmeyen raporları komisyonlara havale etmek olmamalı.

Hiç kimseyi töhmet altında bırakmak istemiyorum. Bizzat İl Genel Meclis üyeliğinin çok kutsal, onurlu ve çok değerli bir görev olduğuna inanıyorum. Fakat ortada da böyle bir görüntü olduğunu hiç kimse inkar edemez.

Zorunlu ihtisas komisyonları dışında, meclis iradesi ile oluşturulan araştırma komisyonlarının sayısı ihtiyaç duyulduğu kadar artırılabilir. Ancak bu komisyonlar, daha geneli ve derini ilgilendiren konularda çalışıyor olmalı. Derinçay'ın çevreye verdiği zararın ortaya konması, kaç köyün insanının hayatını riske attığının incelenmesine kimsenin diyeceği bir şey yok. Lütfen iş olsun diye yapıldığı gün gibi aşikar raporlardan vazgeçilsin. Zira bu millet bunu anlamayacak kadar saf değil. Meclis, kendi saygınlığını artırmak için en büyük sorumluluğun yine kendinde olduğunu unutmamalı...”